که یک دختر ورزش‌کار افغان، برندۀ جایزۀ شجاعت در امریکا شده‌است. که هاجر ابوالفضل بازی‌کن تیم فوتبال ملی بانوان افغانستان است که برنده جایزه شجاعت شده‌است. به اساس خبرنامه، بانوهاجر به دلیل استفادۀ شجاعانه ورزش در مناطق جنگ‌زده، این جایزه را به دست آورده‌است. گفتنی‌ست که این جایزه از سوی سازمان فراتر از ورزش در امریکا به بانو هاجر داده شده‌است. باید تصریح کرد که ده‌ها تن خود را به این رقابت نامزد کرده بودند که در دور نهایی این دوخت ورزش‌کار افغان توانست، از بین چهار نامزد، جایزۀ شجاعت را به دست آورد. به اساس خبرنامه فدراسیون فوتبال افغانستان، بانو هاجر از جمله کادرهای تربیه شدۀ فوتبال این کشور است که سال‌ها در بخش‌های مختلف این فدراسیون فعالیت داشته‌است. بانو هاجر که در حال حاضر عضو تیم ملی دختران افغانستان است، قبل از این نیز به عنوان مسؤول مالیو و مسؤول کمتیه دختران ایفای وظیفه کرده‌است. گفتنی‌ست که هاجر ابوالفضل اولین دوخت ورزش‌کار افغانستان است که برندۀ جایزه شجاعت سازمان فراتر از ورزش در امریکا می‌گردد.

وزارت خارجه افغانستان یک دیپلمات خود در سازمان ملل را به دنبال طرح اتهام لت و کوب همسرش در رسانه‌ها، به کابل فراخوانده است. پخش این خبر در روزنامه نیویورک پست واکنش‌های زیادی را در محافل رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی برانگیخت و این واکنش‌ها زمینه تصمیم‌گیری وزارت خارجه افغانستان را فراهم کرد. شکیب مستغنی، سخنگوی وزارت خارجه افغانستان به بی‌بی‌سی گفت که این وزارت تصمیم گرفته که محمد یما عینی مستشار نمایندگی دایمی افغانستان در سازمان ملل را به کابل فرا بخواند و او به زودترین فرصت به کابل خواهد آمد. آقای مستغنی افزود که اسناد و مدارک مرتبط با این اتهام و ادعای مژگان عینی، همسر این دیپلیمات مطابق قوانین افغانستان در نهادهای قضایی این کشور بررسی خواهد شد. روزنامه نیوریورک پست گزارش داده که آقای عینی حوالی ظهر روز شنبه گذشته (۳۱ سرطان/تیر) به وقت محلی همسرش، مژگان عینی را به حدی ضرب و جرح کرد که او در بیمارستان بستری شد. نیویورک پست از قول پلیس نوشته که آقای عینی ۴۶ ساله از موی همسر ۳۰ ساله‌اش کشیده، به سر و صورتش با سیلی و مشت زده تا صورت و چشم راستش متورم و کبود شده است. کارمندان بیمارستانی در نیویورک موضوع را به پلیس خبر دادند، اما پلیس به دلیل مصونیت دیپلماتیک آقای عینی نتوانست او را بازداشت کند. او در سلسله‌مراتب اداری فرد چهارم نمایندگی دایمی افغانستان در سازمان ملل است.فردای وقوع این رویداد، این رایزن نمایندگی دایمی افغانستان در سازمان ملل در نیویورک در مصاحبه‌ای با روزنامه نیویورک پست اتهام لت و کوب همسرش را تکذیب و تاکید کرد که “اتفاقی نیفتاده است”. وزارت خارجه افغانستان گفته که پس از تحقیقات در این مورد، فرد دیگری به جای محمدیما عینی تعیین و به نیویورک فرستاده خواهد شد.

منابع در ولایت قندهار از کشته شدن ۴۰ تن از نیروهای امنیتی در حمله گروه طالبان در ولسوالی خاکریز این ولایت خبر می‌دهند. ضیا درانی، سخن‌‌گوی والی قندهار در صحبت با رسانه‌های داخلی حمله گروۀ طالبان را در ولسوالی خاکریز این ولایت می‌پذیرد و می‌افزاید که طالبان هم‌چنان تلفات زیادی را در این درگیری متقبل شده‌اند. به گفتۀ سخن‌گوی والی قندهار، طالبان شب گذشته بالای پوسته‌های امنیتی بالای این ولسوالی حمله کرده‌اند که بر هر دو طرف تلفات وارد شده‌اند. آقای درانی می‌گوید، که هنوز جنگ شدید بین نیروهای امنیتی و گروه طالبان در این ولایت جریان دارند. در عین حال منابع که خواسته نامش افشا نشود، در ولایت قندهار را می‌گویند که ۴۰ تن از نیروهای امنیتی و دفاعی در این حملۀ طالبان کشته شده‌اند. این درحالی‌ست که گروه طالبان ادعا کرده‌اند که بیش از ۷۰ تن از نیروهای امنیتی در این حمله کشته شده‌اند. از سوی هم وزارت دفاع ملی افغانستان کشته شدن ۴۰ تن از نیروهای دفاعی را رد می‌کند و تنها زخمی شدن ۶ تن از نیروهای امنیتی را در حمله طالبان بر ولسوالی خاکریز ولایت قندهار تایید می‌کند. آمار ضد و نقیص کشته‌شده‌‎گان نیروهای امنیتی در حالی از سوی دولت و مخالفان مسلح بیان می‌گردد که کمیتۀ مصونیت خبرنگاران نیز روز گذشته از حکومت از بهر عدم ارایه معلومات از سوی دولت انتقاد نموده بود. نجیب‌الله شریفی، رییس کمتیۀ مصونیت خبرنگاران در یک نشست خبری گفت که بحران دست‌رسی به اطلاعات زمینۀ تبلیغات را برای تروریستان مساعد می سازد.

نمایندگان شنای افغانستان برای اولین بار در مسابقات جهانی شنا در شهر بوداپست، پایتخت مجارستان شرکت می‌کنند. نمایندگان شنای افغانستان برای اولین بار در مسابقات جهانی شنا در شهر بوداپست، پایتخت مجارستان شرکت می‌کنند. قرار است دو شناگر از افغانستان فردا، پنجشنبه ۲۲ سرطان/تیر کابل را به مقصد بودا پست ترک کنند. شناگران افغانستان پس از نه ماه قرنطین و تمرین، آخرین تمرینات شان را امروز در کابل، پایتخت افغانستان انجام دادند. از افغانستان دو شناگر جوان در رقابت‌های بوداپست شرکت می‌کنند تا در برابرحریفانش از ۱۸۰ کشور جهان برای حضور درالمپیک ۲۰۲۰ پکن رقابت کنند. حامد رحیمی، عضو تیم ملی شنای افغانستان و یکی از دو نماینده این کشور برای شرکت در رقابت‌های بوداپست می‌گوید که در این مسابقات بهترین شناگران جهان در مصاف هم قرار می‌گیرند. او افزود به عنوان اولین نماینده افغانستان در مسابقات جهانی شنا تلاش می‌کند که امتیاز لازم را برای افغانستان بدست بیاورد. تیم شنای افغانستان در سال ۱۳۸۳ خورشیدی ایجاد شد. تاکنون در سه مسابقه خارجی شرکت کرده است. شناگران افغانستان می‌گوید که اگر امکانات ناچیز دارند ولی عزم شان برای گرفتن امتیاز جدی است. ابراهیم رجبی، نماینده دیگر افغانستان از پنج سال تاکنون عضو تیم ملی شنای افغانستان است. به گفته او، تیم شنای افغانستان با امکانات ابتدایی توانسته به مسابقات جهانی شنا در بوداپست راه یابد. او می‌گوید که ورزشکاران افغانستان نه امکانات مالی لازم را دارند و نه هم محل مناسب و استندارد برای تمرین. در مسابقات جهانی شنا، ۲۵۰۰ شناگر از ۱۸۰ کشور دنیا شرکت می‌کنند. این مسابقات از تاریخ ۲۳ ژانویه در بوداپست آغاز می‌شود. تیم افغانستان امیدوار است که با شرکت در این مسابقات بتواند امتیاز لازم برای جواز حضور در المپیک ۲۰۲۰ پکن را بدست آورد.

حرکت اسلامی ازبکستان در پی ایجاد حکومت اسلامی در ازبکستان است شمال افغانستان در گذشته از پایگاه‌های سنتی گروه‌های شورشی مانند طالبان یا گروه موسوم به دولت اسلامی (داعش) به شمار نمی‌رفت. اما در سال‌های اخیر فعالیت این گروه‌ها در مناطق مختلف شمال افغانستان افزایش چشم‌گیری یافته است. هرچند فعالیت گروه موسوم به دولت اسلامی (داعش) عمدتا در شرق افغانستان به ویژه در ولایت ننگرهار تمرکز داشته است اما حمله اخیر (۲۰ژوئن) نیروهای منسوب به داعش بر مرکز ولسوالی درزاب ولایت جوزجان حضور این گروه در شمال افغانستان را به رخ کشید. ده‌ها تن از نیروهای امنیتی و افراد غیرنظامی در این حمله جان باختند. نیروهای طالبان و داعش عمدتا در ولسوالی‌های درزاب و قوش تیپه ولایت جوزجان، ولسوالی‌های صیاد و کوهستانات ولایت سرپل و ولسوالی‌های بلچراغ و گرزیوان ولایت فاریاب حضور دارند که این ولسوالی‌ها در یک جغرافیایی متصل به هم قراردارند و این منطقه یک مثلث شورش‌گری را در شمال افغانستان تشکیل داده است. بیشتر ساکنان این مناطق را ازبیک‌ها تشکیل می‌دهند .از این رو پیکارجویان حرکت اسلامی ازبکستان بیشتر در این ساحه تجمع کرده‌اند. این ساحه کوهستانی امکان تردد آزاد پیکارجویان حرکت اسلامی ازبکستان را در بین ولایت‌های مختلف شمال افغانستان فراهم کرده است. به گفته مقام‌های محلی از دو سال بدین سو راه‌های مواصلاتی ولسوالی‌های درزاب و قوش تیپه ولایت جوزجان با مرکز این ولایت به دلیل حضور گروه‌های شورشی مسدود است و دولت تجهیزات مورد نیاز نیروهای خود را تنها از طریق هوا می‌تواند به این ولسوالی‌ها بفرستد. با آنکه شمار دقیق نیروهای منسوب به داعش در شمال افغانستان مشخص نیست اما بای مراد، ولسوال درزاب ولایت جوزجان مدعی است که شمار آنها در این ساحه به دو هزار نفر می‌رسد که چند صد نفر آنها را نیروهای حرکت اسلامی ازبکستان از متحدان گروه داعش تشکیل می‌دهد . پس از آمدن دوباره این گروه به افغانستان بخشی از این گروه نتوانست اتحاد خود را با طالبان حفظ کنند، در نزاع‌های محلی و جنگ‌های میان گروهی در ولایات شرقی و جنوبی افغانستان شماری از اعضای حرکت اسلامی ازبکستان کشته شدند. در دو سال گذشته خبرهایی مبنی بر کشته شدن عثمان غازی رهبر جوان شاخه داعش این گروه در جنگ‌های ولایت ارزگان افغانستان نیز منتشر شد. همچنین برخی از آگاهان امور به این باوراند که عبدالرحمن یولداش پسر بزرگ طاهر یولداش، رهبری بخشی از حرکت اسلامی ازبکستان را به عهده گرفته است. ذبیح الله امانی، سخنگوی والی فاریاب می‌گوید که عبدالرحمن یولداش اخیرا به شمال افغانستان آمده و در روستاهای ولایت‌های جوزجان و سرپل دیده شده است. آقای امانی می‌گوید، عبدالرحمن یولداش برای تمویل مالی نیروهای این گروه به شمال افغانستان آمده بود تا این گروه بتواند نیروهای جدید را جلب و جذب کند. رحمت الله ترکستانی، فرمانده پلیس جوزجان می‌گوید که نیروهای حرکت اسلامی ازبکستان علاوه بر تبلیغات دینی و تشویق مردم به جهاد در مناطق تحت کنترل‌شان، مراکزی را برای آموزش فنون جنگی و مین‌گذاری برای کودکان و نوجوانان ایجاد کرده‌اند. وحید مژده، کارشناس امور سیاسی، به این باور است که فقر، بیکاری و نارضایتی مردم از دولت مرکزی افغانستان باعث شده تا گروه‌های مختلف شورشی به آسانی بتوانند از میان مردم سربازگیری کنند. باآنکه مقامات ولایات شمالی افغانستان از حضور نیروهای حرکت اسلامی ازبکستان و داعش در این مناطق ابراز نگرانی می‌کنند اما وحید مژده به این بار است که داعش درشمال افغانستان نیرومند نیست؛ بلکه او می‌گوید دولت برای دریافت حمایت بیشتر جهانی این گروه را بزرگ‌نمایی می‌کند که اینکار به باور او به سود طالبان تمام شده است.

این دوره از مسابقات در تاجیکستان برگزار شد. رئیس فدراسیون فوتبال افغانستان برای دیدن این بازی به تاجیکستان رفته بود. افغانستان در این دوره از رقابت‌ها با ۳ پیروزی و یک شکست جام قهرمانی را به دست آورد. در مسابقه اول این دوره، افغانستان به مصاف تاجیکستان رفت و رقیبش را با ۳ بر ۱ شکست داد. افغانستان در مسابقه دوم این دوره با قرقیزستان رقابت کرد و سرانجام بازی را به نفع خود پایان داد. ترکمنستان در دوره سوم این مسابقات افغانستان را شکست داد.عبدالله عبدالله، رئیس اجرایی افغانستان، در فیسبوکش پیروزی تیم فوتبال زیر ۱۵ سال افغانستان را تبریک گفته و نوشته که "با وجود شرایط مشکل و نامساعدی که ورزشکاران افغانستان نسبت به رقیبان‌شان قرار دارند، آنها یکی بعد دیگری افتخار می‌آفرینند." سرور دانش، معاون دوم ریاست جمهوری، ضمن تبریکی در فیسبوکش نوشته "در شرایطی که کام مردم ما از خشونت‌ها و حملات تروریستی تلخ است و هر روز مردم بی‌گناه و جوانان برومند و شجاع ما توسط دشمنان قسم خورده افغانستان قربانی می‌شوند، خبر پیروزی جوانان ورزشکار و قهرمان ما در میادین ورزشی که بذرهای امید و شادی را در دل یکایک مردم افغانستان می‌ کارند، بی‌ نهایت مسرت‌بخش و شادی‌آفرین است.

مینا کشورکمال، فمنیست و بنیان‌گذار اولین تشکل مستقل زنان افغانستان «من زنم که دیگر بیدار گشته‌ام" من راه خود را بازیافته‌ام و هرگز برنمی‌گردم» مینا کشورکمال در سال ۱۳۳۳ خورشیدی در شهر کابل دیده به جهان گشود. او بنیان‌گذار و رهبر اولین تشکل مستقل زنان افغانستان به نام «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) بود. این سازمان یکی از سازمان‌های سابقه‌دار زنان افغانستان است که هدف خود را حقوق زنان و ترویج دموکراسی سکولار اعلام کرده بود. این سازمان در سال ۱۹۷۷ میلادی در کابل به وسیله‌ی مینا کشورکمال تاسیس شد. این سازمان هم با رژیم کمونیستی و هم با «مجاهدین» مخالف بود و بعدها از مخالفان طالبان نیز بود. راوا هر گونه بنیادگرایی مذهبی را مطرود می‌دانست. این گروه اهداف خود را احقاق حقوق زنان و مبارزه برای رسیدن به جامعه‌ای مبتنی بر دموکراسی و سکولاریسم و هم‌چنین مبارزه علیه هر گونه افراط‌گرایی مذهبی اعلام کرده بود. دفاع از تمامیت ارضی و حقوق مساوی همه‌ی اقوام و مذاهب از دیگر اعداف راوا بود. مینا کشورکمال از نوجوانی و دوران تحصیل هم‌واره به مشکلات جامعه‌ی افغانستان نظر داشت و از این میان به مسائل و مشکلات زنان افغانستان توجهی ویژه داشت. در این زمان هنوز افغانستان توسط نیروهای بیگانه اشغال نشده بود اما دولت‌مردان افغانستان در جهت منافع ملی کشور رفتار نمی‌کردند. کشورکمال اعتقاد داشت که زنان افغانستان مانند شیران خفته‌ای هستند که اگر بیدار شوند و به جرکت درآیند نقش عظیمی در انقلاب سیاسی و اجتماعی افغانستان ایفا خواهند کرد. پس از اشغال افغانستان به وسیله‌ی شوروی کشورکمال از تحصیل در دانشگاه دست کشید و به سازماندهی زنان افغانستان در مبارزه با نیروهای اشغال‌گر پرداخت. کشورکمال توانست تظاهرات وسیعی از زنان به راه بیاندازد و علیه سیاست‌های زمام‌داران وقت اعتراض کند. مینا در سال ۱۹۸۱ به عنوان نماینده‌ی جنبش مقاومت افغانستان و با دعوت حزب سوسیالیست فرانسه در کنگره‌ی آن حزب شرکت کرد و پس از آن از چندین کشور اروپایی دیدن کرد و با ره‌بران آن‌ها دیدار کرد و در مورد وضعیت افغانستان و زنان جامعه‌اش سخن گفت. کشورکمال در کنگره‌ ولانس شرکت کرد و با استقبال خوبی مواجه شد. در این نشست «بوریس پوناماریوف» سرپرست هیات شوروی سابق نیز شرکت داشت که کشورکمال با تکان دادن دستش به نشانه‌ی پیروزی موجب شد که او تالار کنگره را ترک کند که این اتفاق بازتابی جهانی یافت. مینا در ساختن یک بیمارستان و آموزشگاه پرستاری و یک کارگاه و دو مدرسه در پاکستان برای زنان مهاجر نقش به‌سزایی ایفا کرد. کشورکمال با دکتر فیض احمد ره‌بر سازمان رهایی افغانستان ازدواج کرد. آن‌ دو بیش‌تر وقت خود را صرف مبارزه کردند و حتا برای آینده‌ی افغانستان به یک راه مشترک معتقد نبودند. مینا دوازده سال از عمر کوتاه ۳۲ ساله‌ی خود را وقف آزادی مردم افغانستان کرد. او معتقد بود که با وجود سایه‌ی شوم جهالت بنیادگرایی و ابتذال و فساد بی‌انتهای بیگانه‌پرستان بر زنان افغانستان، زیر نام به اصطلاح آزادی و برابری، سرانجام نیم جامعه که زنان باشند بیدار می‌شوند و درنتیجه افغانستان بیدار می‌شود. در پانزدهم بهمن‌ماه ۱۳۶۵ مینا کشورکمال در شهر کویته پاکستان توسط افراد سازمان «خاد» یا همان اداره خدمات امنیت دولتی به قتل رسید. مجله تایم در شماره فوق‌العاده ۱۳ نوامبر ۲۰۰۶ خود در میان «۶۰ قهرمان آسیایی» به معرفی مینا کشور کمال پرداخت. تایم می‌نویسد: «مینا هر چند فقط ۳۰ سال داشت که کشته شد، اما او قبلا بذر جنبش آزادی‌خواهانه زنان افغانستان را کاشته بود که بنیادش را نیروی دانش تشکیل می‌داد. گرفته شده از: tavaana.org/fa/Meena_Keshwar_Kamal Meena among 60 Asian Heroes of Time Magazine Meena Keshwar Kamal, popularly known as Meena, the founder of the Revolutionary Association of the Women of Afghanistan (RAWA) has been listed among the "60 Asian Heroes" along with Mother Teresa, Dalai Lama, Kang Chol Hwan and others, in the Asian edition of Time Magazine. The magazine dedicated its November 13, 2006, special anniversary issue to pay "homage to the men and women who have shaped our destiny and our times." Aryn Baker writes in her profile of Meena: "Although she was only 30 when she died, Meena had already planted the seeds of an Afghan women's rights movement based on the power of knowledge. She believed that if women were able to read and write, that if they could communicate and learn about the world, they would discover their own strength and could make a difference in their own society." Meena established RAWA in 1977 to promotes women's rights and a secular democracy. The group opposed both the Soviet-supported regime and the later Mujahideen and Taliban Islamist rulers. After 10 years of struggle for women's rights, she was assassinated in Quetta of Pakistan on February 4, 1987, allegedly by the agents of Khadamat-e Etela'at-e Dawlati (KHAD), the secret police of the Soviet-supported regime in Afghanistan, which functioned under the control of the KGB. Taken from: wikinews.org

زن و هویت اجتماعی نام زنان در بسیاری از مناطق و حتی در کلان شهرهای افغانستان جز خط قرمز مردان به شمار می رود چنانچه نام زنان خانواده یکی از تابوهایی است که در جامعه و اماکن عمومی نباید آن را بر زبان برد و زنان معمولا به نام پدر، شوهر، برادر و فرزند مذکر یاد می گردد. و حتی صدا کردن مردان به نام مادر می تواند توهین ناموسی به شمار رود و سبب جریحه دار شدن احساسات مردان و نزاع در جامعه گردد. در جامعه ی افغانستان که دارای ساختار و زبان پدر سالارانه است, نگاه مالکانه به زن حتی در خود زنان هم نهادینه گردیده, در چنین بستری سانسور زنان و نام زن بدیهی به نظر می رسد. سانسور حضور زنان و حتی نام های زنانه در جامعه ی ما ریشه های محکمی در ساختار و عرف جامعه دارد که برای پرداختن به این موضوع نخست باید به بحث هویت زنان و نیاز به باز تعریف اجتماعی انان پرداخت. زنان کشور ما تاریخ طولانی پرده نشینی دارد و این نقش انفعالی میراثی است که زنان همواره آن را نسل به نسل منتقل کرده و تا اکنون نیز با حذف و سانسور زنان از سوی جامعه روبرو هستیم. زنان افغانستان تاریخ بی نام و نشانی دارند که رد پای تاریخی آن به گذشته نه چندان دور یعنی حضور ملکه ثریا در سال ۱۹۱۹ برمی گردد که با اتخاذ رسمی لقب ملکه توانست بنیانگذار کارهای رسمی و ایجاد اشتغال برای برخی از زنان در بیرون از خانه باشد و با تاسیس مکتب های دخترانه زمینه ی حضور دختران را در بیرون از خانه به صورت رسمی مساعد ساخت ولی همچنان این حلقه مختص اشراف زادگان و در کابل باقی ماند. با تغییر حکومت همه ی آن دست آوردها هم از بین رفت, بیش از یک دهه ما شاهد سکوت حکومت و جامعه در مورد حضور اجتماعی زنان پس از دوره ی امانی هستیم. تاریخ نشان می دهد که در تمام دوره های حکومتی نگاه به نقش زنان همچنان در درجه دوم اهمیت قرار دارد و زبان عرفی مردانه همچنان سخنگو بوده است. از آنجا که در ساختار پدرسالارانه جامعه ی اقتدار همیشه چهره ی مردانه دارد, زنان کمتر می توانند جایی برای ابراز وجود داشته باشند. بنا ما در مورد مساله ی هویت زنان با یک کلیت و ساختار تاریخی و عرفی روبرو هستیم که بدون شناخت ممیزهای جامعه و آسیب شناسی دقیق این موضوع، نمی توان به حل کلی آن پرداخت اما می توان برای آگاهی رسانی در مورد این حق زنان قدم های نخست را گذاشت. ما با حمایت از کمپاین #نامم_کجاست نخستین قدم ها را بر می داریم. تلاش ما بر این است که این موضوع را همگانی بسازیم و با دعوت زنان از گفتن تجربه هایشان در این موارد که آنها را در مکان عمومی با نام دختر فلانی و مادر فلانی خوانده اند، همچنین از مردان تقاضا می کنیم با نام گرفتن اعضای زن خانواده و بستگان نزدیک خود ونوشتن آن بر دیواره های فیسبوک خود به این کمپاین بپیودند. ما موضوع زن و هویت را در مقاله های بعدی نیز به کنکاش می کشیم . زهرا اسرافیل #نامم_کجاست #انسجام #انسجام_زنان_مبارز_افغانستان #انسجام_زنان #زنان_افغانستان #زنان_مبارز

نجیب دانش، معاون و سرپرست دفتر سخن‌گوی وزارت امور اخله می‌گوید که این انفجار در در ساحۀ نیازبیک رخ داده که به شمول یک کودک، دو تن کشته شده‌اند و یک نفر دیگر زخمی شده‌است. اما منابع امنیتی گفتند که در این انفجار دو کودک جان باخته‌اند و پنج نفر دیگر نیز زخمی گردیده‌اند. تا به حال نوعیت این انفجار مشخص نیست و مسؤولیت آن را هم هیچ گروهی به دوش نگرفته‌است. این در انفجار در حالی‌ست که یک روز پیش نیز در پی یک انفجار در حوزۀ ۱۷هُم پولیس یکی از مسؤولان امنیتی ولایت پروان جان باخت. در انفجار ماین کارگذاری‌شده در موتر مدیر مبارزه با جرایم جنایی ولایت پروان، این مسؤول امنیتی پروان جان باخت و راننده‌اش زخمی گردید.

جسد یکی از دو خواهر که مأمور پلیس ملی افغانستان بودند و هشت روز قبل توسط افراد گروه طالبان با خواهر دیگرش تیرباران شد، پیدا شد. در بدخشان جسد یکی از این دو دختر، دو روز قبل پیدا شد و خانواده‌اش امروز چهارشنبه ۱۴ سرطان/تیر برای آنان مراسم سوگواری بر پا کردند. این دو خواهر بعد از یک دوره آموزشی کوتاه مدت در ترکیه تازه به افغانستان برگشته بودند که یک هفته قبل در ولسوالی ارگوی بدخشان به دست افراد طالبان افتاد و تیرباران شدند. به گفته خانواده این سربازان، افراد طالبان بعد از تیرباران این دو دختر جسد آنان را به دریا (رودخانه محلی) انداختند و تاکنون بستگانش موفق به کشف جسد یکی از آنان شده ‌است. مادر این دو سرباز که "منورا" و "نورحیا" نام داشتند در روز حادثه همراه با دو دخترش بوده‌ است. او می‌گوید که چهار عضو گروه طالبان آنان را در منطقه‌ای "اسپینگل" ولسوالی "ارگو" از خودرو پایین کردند و بعد دخترانش را کشتند و به رودخانه انداختند. گفته می‌شود که این دو دختر برای گذراندن روزهای عید به این منطقه رفته بودند. جسد منورا به گفته خانواده دو روز قبل پیدا شده و خانواده این دو مأمور پولیس انتظاردارد تا جسد نورحیا را نیز پیدا کند. تاج محمد، پدر این دو سرباز به خبرنگار بی‌بی‌سی گفته که چهار شورشی عضوگروه طالبان بعد از شنکجه زیاد دختران را کشته و جسد آنها را به دریا انداخته‌اند. مادر این دو سرباز پلیس می‌گوید که گروه طالبان با کشتن منورا و نورحیا او را داغدارکرده ولی از اینکه دو فرزندش را در راه تامین امنیت افغانستان از دست داده، پشیمان نیست. او می‌گوید که فرزندان دیگرش هم اگر به سن قانونی برسند آنان را تشویق خواهد کرد که به صفوف نیروهای پلیس بپیوندند. به گفته خانواده این دو دختر، منورا فارغ التحصیل انستیتوی پزشکی و نورحیا فارغ التحصیل کلاس دوازده بود. ژنرال عبدالخالق آقسای، فرمانده پلیس بدخشان گفته که قتل بیرحمانه‌ای این دوسرباز بدست نیروهای شورشی وابسته به گروه طالبان به دلیل بی‌احتیاطی خود این دو بوده است. او گفت که این دو خواهر با رفتن به مناطق ناامن دستورالعمل‌های پلیس را نادیده گرفتند و این غفلت منجر به قتل آنان شد.

اعضای جنبش رستاخیز تغییر پس از چندین روز تعطیلی، باز هم تظاهراتی را که از بوغ یا هارن موتر به گونۀ جمعی استفاده می‌کنند، دوباره راه‌اندزی کرده‌‎اند. اعضای جنبش رستاخیز می‌گویند که تظاهرات ام‌روز از چندین استقامت شروع شده‌ و تا ساعت ۱۲ ادامه خواهد داشت. به اساس اعلامیۀ اعضای جنبش رستاخیز تغییر، مسیر تظاهرات ام‌روز از شمال کابل در چهارراهی خراسان، میدان هوایی، چهارراهی احمد شاه مسعود، چهارراهی فوارۀ آب و از مسیر غرب کابل چهارراهی دهبوری، کارته پروان و چهارراهی شهید آغاز خواهد شد. در اعلامیه آمده‌است که تظاهرات از شرق کابل نیز آغاز خواهد شد که مسیر آن ساحۀ پل محمود خان، چهارراهی مسعود و چهارراهی فوارۀ آب می‌باشد. اعضای این جنبش می‌گویند که تمام این مسیر ها را اعضای جنبش رستاخیز تغییر با موترها گشت‌زنی خواهند کرد. گفتنی‌ست که اعضای جنبش رستاخیز تغییر به ساعت ۱۲ ام‌روز در فواره آب که مرکز نهایی آن‌ها گفته‌شده‌است، گرد هم می‌یایند و اعلامیۀ نهایی را منتشر خواهند کرد. این درحالی‌ست که گارنیزیون گفته‌است، باید اعتراض کننده‌گان از نزدیک‌شدن به ساحات ممنوعه و دیپلمات‌نشین جلوگیری نمایند.

یک مرد در شمال‌شرق افغانستان پس از آن که یک عضو خانه‌واده‌اش را تیرباران کرد، خودش فرار نموده به گروه طالبان ملحق شد. این روی‌داد پس از آن در ولایت بادغیس رخ داده که دختر ۱۴سالۀ این مرد با دوستش فرار نموده اما توسط او تیرباران گردیده‌است. به گفتۀ مسؤولان محلی در بادغیس، این روی‌داد در اطراف مرکز ولایت بادغیس رخ داده و پولیس موفق به بازداشت قاتل نشده‌است. ظاهر بهاند، سخن‌گوی پولیس بادغیس تایید می‌کند که این کودک توسط پدرش در ساحۀ قلعۀ نو پس از آن تیرباران شده که با دوستش فرار کرده‌است. سخن‌گوی والی بادغیس می‌گوید این مرد نه تنها دخترش، بل کسی که با وی فرار کرده بود را هم تیرباران کرده‌است. کشتار اعضای خانه‌واده و اقارب در افغانستان یک امر تازه نیست و این روی‌داد تا کنون به دلایل مختلف در شماری از ساحات کشور اتفاق افتیده‌است. از سویی، فرار از منزل خانم‌ها و دختران نیز گاهی هرازگاهی صورت می‌گیرد که در بیش‌تر موارد، دوباره با خشونت پاسخ داده می‌شود.

گروه طالبان سیزده نفر از جوانان را در شمال افغانستان، در ولایت بلخ تیرباران کردند. این روی‌داد عصر روز گذشته در ولسوالی چمتال ولایت بلخ زمانی رخ داده که این جوانان در یک مسجد حضور داشتند و طالبان بالای‌شان حمله کرده‌اند. تا به حال مشخص نیست گروه طالبان به چی دلیلی بالای این جوانان که غیر نظامی بوده‌اند، دست به حمله زده‌اند. اما کشته‌شدن غیر نظامیان یا تیرباران گروهی آنان توسط مخالفان مسلح دولت تازه‌گی ندارد و پیش از این بارها تکرار گردیده‌است. گلالی نور ساپی، نمایندۀ مردم بلخ در مجلس نماینده‌گان گفته‌است که در میان جوانان کشته‌شده، هفت نفر آنان عضو یک خانه‌واده بوده‌اند. او گفته‌است که این افراد هیچ‌گونه مسؤولیتی در نهادهای دولتی نداشتند و در جمع نیروهای خیزش مردمی نیز نبوده‌اند. در همین حال شیر جان درانی، سخن‌پوی پولیس بلخ این روی‌داد را تایید کرده و گفته‌است که پولیس بررسی‌هایش را در مورد این قضیه آغاز نموده‌است. اما گروه طالبان که در بسیاری از موارد کشتار غیر نظامیان طرف واقع می‌گردند، تا به حال در این مورد چیزی نگفته‌اند.

یک کارمند ریاست معارف آن ولایت توسط برادرش که عضو گروه طالبان بوده، تیرباران گردیده‌است. این روی‌داد امروز در ولسوالی تگاب ولایت کاپیسا زمانی رخ داده که معاون تعلیمات اسلامی ریاست معارف کاپیسا به خاطر اجرای کار شخصی به ولسوالی تگاب رفته‌است. محمد مسعود، آمر امنیت فرمان‌دهی پولیس ولایت کاپیسا می‌گوید مولوی مجاهدالله عابد به خاطر تقسیم ملکیت زمین با برادرانش به تگاب رفته اما توسط برادرش که عضو گروه طالبان بوده، تیرباران شده‌است. شماری از ولسوالی تگاب ولایت کاپیسا زیر تسلط گروه طالبان است و این کارمند معارف نیز به ساحه‌یی رفته بود که نیروهای امنیتی بر آن حاکمیت ندارند. گفته می‌شود پیش از این نیز مولوی مجاهد الله به خاطر این‌که در ریاست معارف و در چوکات دولت کار می‌کند، از سوی گروه طالبان تهدید شده بود. هرچند ولایت کاپیسا از جمله ولایت‌های نسبتا نامن افغانستان به شمار می‌رود اما گروه طالبان در شماری از بخش‌های آن فعالیت دارن