ای کودک افغان، بنازم به عمرت بنازم که نمی دانی دوران کودکی یعنی چی؟ بنازم به دستان کوچکت که به جای بازیچه، بار سنگین برمیداری وقتت وقف آوردن نان شد به فامیل افسوس، وقت کودکی را که در حرمان گذشت جهانت بود از اعجاز و افسانه افسوس، قصه ها یت به غصه ها مبدل شد با یک تبسمت شب ها روشن می شد افسوس، روز هایت به شب ها تبدیل گشت آن دستان کوچک و لطیفت افسوس به درِ هرکس و ناکس دراز شد به هر سرک و جاده و دوکان افسوس، بهار عمرت مثل خزان پرپر شد