فاطمه کاظمی، رییس پیشین امور زنان ولایت بامیان پسر و دختر خودش را به جای ذکیه و علی، دو جوان که چندی قبل توام با تهدید و مخالفت شدید خانه‌وادۀ ذکیه عروسی کردند، به خارج از افغانستان فرستاده‌است. روزنامۀ هشت صبح گزارش می‌دهد که فاطمه کاظمی از قضیۀ محمدعلی و ذکیه، دودل‌دادۀ بامیانی استفاده نموده و دختر و پسرش را با استفاده از نام آنان به یکی از کشورهای خارجی فرستاده‌است. این دوجوان، پس از تهدید خانه‌وادۀ ذکیه ماه‌ها در کوه و پس از آن مدتی در زندان بودند و پس از آن که دوباره به بامیان برگشتند از ترس تهدید خانه‌وادۀ ذکیه که نمی‌خواستند دخترشان با علی عروسی کند به گونۀ مخفی زنده‌گی می‌کنند. محمد انور، پدر علی به هشت صبح گفته‌است که رییس امور زنان بامیان از نام علی و ذکیه سوء استفاده کرده پسرش به نام علی و دخترش را به نام ذکیه معرفی کرده و با استفاده از آن به یکی از کشورهای خارج پناهنده شده‌است. وی تاکید کرده‌است که محمد علی و ذکیۀ تقلبی به خارج رفته‌اند اما ذکیه و علی اصلی در وضعیت خراب امنیتی در بامیان به سر می‌برند. پدر علی گفته‌است که کمک‌هایی نیز از سویی برخی از افراد به علی و ذکیه فرستاده شده اما به آنان نرسیده و امکان دارد رییس پیشین امور زنان این کمک‌ها را نیز به جیب زده باشد. گزارش‌ها حاکی از آن است که رییس پیشین امور زنان بامیان به هم‌کاری یک خانم امریکایی در کشور افریقایی رواندا پناهنده شده و مقام‌های محلی بامیان نیز ناپدید شدن وی را سوال برانگیز دانسته گفته‌اند که بدون درجریان‌گذاشتن آنان به بهانۀ اشتراک در ورک‌شاپی در کابل رفته و برنگشته‌است. از سویی، فعالان مدنی و حقوق بشر در ولایت بامیان گفته‌اند که پس از رسانه‌یی‌شدن قضیۀ علی و ذکیه آوازه‌هایی پخش شده مبنی بر این‌که فاطمه کاظمی با استفاده از این قضیه برای خودش دوسیه ساخته تا زمینۀ خارج‌رفتنش فراهم شود. اسماعیل ذکی، مسؤول شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر بامیان در گفت‌گو با هشت صبح وضعیت فعلی ذکیه و علی را نگران‌کننده گفته و این کار فاطمه کاظمی را لطمۀ بزرگ بر دادخواهی از حقوق زنان برای دیگر فعالین زن در کشور عنوان کرده‌است. علی و ذکیه، که از دو قوم تاجک و هزاره و هم‌چنان دو مذهب سنی و شیعه می‌باشند، چندی پیش عاشق یک‌دیگر گردیده و پس ازان که می‌خواستند با هم اذدواج کنند با مخالفت و خصومت شدید خانه‌وادۀ ذکیه مواجه شدند. این دوجوان مدتی را در زندان نیز به سر بردند و پس از مشقت زیاد، اکنون در ولایت بامیا به دلیل تهدیدهای امنیتی که سر راه‌شان است به گونۀ مخفی زنده‌گی‌شان را به پیش می‌برند.