وضعیت رقت‌بار مهاجرین افغان، در بسیاری از کشورهای جهان و به‌خصوص در دو کشور همسایه، ایجاب می‌کند که از سوی دولت تلاش‌های جدی‌تری در راستای تامین حقوق و مزایای این مهاجرین، صورت گیرد. چندی پیش در برخی از رسانه‌ها گزارش شده بود که در ایران سختگیری‌های جدیدی بر مهاجرین افغانستان، اعمال خواهد شد. براساس این گزارش‌ها قرار است هزینه اقامت مهاجران افغان در ایران اضافه‌تر شود و این مهاجران ملزم به کفالت توسط ایرانی‌ها شوند. در پاکستان نیز وضعیت چندان مطلوبی برای مهاجرین افغان، وجود ندارد. در بسیاری از موارد دیده شده است که مهاجرین با محدودیت‌های زیادی روبه‌رو می‌شوند. این در حالی است که شماری زیادی از افغان‌ها در این دو کشور به‌عنوان مهاجر حضور دارند. وقتی تعدادی زیادی از مهاجرین در یک کشور حضور داشته باشند، از دولت نیز توقع می‌رود که به‌صورت سازمان یافته‌تر و بهتر در راستای تامین امتیازات انسانی که برای این مهاجرین در عرصه‌های حقوق بشری و حقوق بین‌الملل، قابل تصور است تلاش کند. با این‌که اساسا پدیده مهاجرت به این دلیل شکل گرفته است که افراد بخواهند شرایط بهتر زندگی را به‌دست بیاورند، اما برای مهاجرین افغان، این موضوع معنا ندارد. زیرا بسیاری از مهاجرین افغان نه تنها با مهاجرت به کشورهای دیگر در شرایط زندگی بهتر قرار نمی‌گیرند، بلکه به مشکلات دیگری گرفتار می‌شوند. محدودیت‌هایی که برای مهاجرین در کشورهای دیگر و به‌خصوص کشورهای همسایه وجود دارد، نشان‌دهنده همین است که شرایط زندگی مهاجرین افغان در دیگر کشورها از مطلوبیت لازم برخوردار نیست. مهاجرین افغان نه تنها در دو کشور همسایه افغانستان از شرایط معیشتی مطلوب برخوردار نیستند که حتا در کشورهای دیگر که توقع می‌رود به‌خاطر انکشاف این جوامع وضعیت مهاجرین بهتر باشد، نیز از مطلوبیت آن‌چنانی برخوردار نیست. به‌نظر می‌رسد یکی از دلایل عمده‌ای که مهاجرین افغانستان هم در کشورهای همسایه و هم در کشورهای دیگر از وضعیت مطلوب برخوردار نیستند، این است که از نظر حمایتی از حمایت قاطع دولت متبوع‌شان، برخوردار نیستند. باربار دیده شده است که از اعدام مهاجرین در برخی از کشورها و بدرفتاری با مهاجرین در برخی دیگر از کشورها، خبر داده می‌شود، اما در مقابل واکنشی که باید از سوی دولت افغانستان به آن نشان داده شود، چندان مطلوب نبوده است. بی‌توجهی دولت به سرنوشت مهاجرین باعث شده است که کشورهای دیگر نیز با بی‌اعتنایی نسبت به مهاجرین افغان برخورد کنند. بی‌مبالاتی که در خصوص حمایت از مهاجرین از سوی دولت صورت گرفته است، باعث شده است که مهاجرین افغان در هیچ نقطه‌ای از دنیا خود را از حمایت دولت مبتوع‌شان برخوردار نبینند. با این‌که توقع بر این است که از سوی دولت در زمینه حمایت از مهاجرین برخورد قاطع و نتیجه‌بخش‌تری صورت گیرد، اما نوع برخوردی که در خصوص نظارت بر کارکرد ادارات مسوول نسبت به مهاجرین در کشور وجود دارد، نشان می‌دهد که عزم جدی برای حمایت از مهاجرین در افغانستان، به چشم نمی‌آید. استیضاح وزیر امور مهاجرین و عودت‌کنندگان از سوی مجلس نمایندگان و نتیجه‌ای که این استیضاح در پی داشت، مبین همین است که در این کشور بسیاری از کارها براساس ابهام صورت می‌گیرد. با این‌که نمایندگان اعلام می‌کردند که در نظر دارند تا وزیر امور مهاجرین و عودت‌کنندگان را به‌خاطر سهل‌انگاری‌ها و بی‌توجهی‌هایی که در حوزه مدیریتش صورت گرفته است استیضاح می‌کنند، اما پروسه استیضاح به اندازه غیرقاطع جریان یافت که برای بسیاری از مردم این سوال را به‌میان آورد که اساسا این استیضاح برای چی صورت گرفت و هدف از آن چی بود. اساسا روشن نشد که جواب‌های ارایه شده از سوی این مقام، در مجلس استیضاح چقدر معقول و منطقی بود که قناعت نمایندگان فراهم شد. در آغاز گفته می‌شد که نمایندگان به این دلیل وزیر مهاجرین را مورد استیضاح قرار می‌دهند که از سوی این مقام در مورد برخی از قراردادهایی که در خصوص مهاجرین انعقاد یافته است، شرایط شدیده برای مهاجرین ایجاد شده است. از سوی دیگر گفته می‌شد که اتهاماتی در خصوص فساد اداری نیز در اداره تحت مدیریت این مقام وجود دارد. اما دیده شد که نمایندگان آن‌چنان با سهل‌انگاری با این مقام برخورد کردند که بعید است اثر مثبتی بر رفتار آینده این دستگاه، در قبال مهاجرین بگذارد. به‌نظر می‌رسد با توجه به نحوه استیضاحی که در افغانستان صورت می‌گیرد، نه تنها سهل‌انگاری‌های وظیفه‌ای که در افغانستان وجود دارد، پایان نخواهد یافت بلکه سبب خواهد شد که این سهل‌انگاری‌ها روز به روز بیشتر و بیشتر شود. زیرا وقتی پروسه نظارت سیاسی در کشور با قاطعیت اعمال نشود، به بی‌توجهی به انجام مسوولیت‌ها نیز در عرصه‌های اجرایی پایان داده نخواهد شد.